Commons:Bar
wikifunctions:Wikifunctions:Project chat outreach:Wikimedia:Village pump
| Powyżej znajdują się linki do stron dyskusyjnych Commons w innych językach, natomiast w ramce po lewej znajdują się linki do stron Wikipedii w różnych językach.
Zobacz też: |
Witamy Strona ta przeznaczona jest dla polskich użytkowników Commons i ma służyć do dyskusji na temat tego projektu. Możesz tu zgłaszać wszelkie pomysły na temat rozwoju projektu, a także np. braki w tłumaczeniach. Często zadawane pytania (FAQ):
|
hasło: "Ludwik Banaszak"[edit]
Spotkałem Jana Ludwika Banaszaka, syna wzmiankowanego w Wikipedii Ludwika Banaszaka. Jan był niezadowolony z tekstu istniejącego tam aktualnie i podał swój tekst opisujący ojca, zamieszczony na stronie: www.copklaster.pl w ostatniej "szufladce": Ludzie COPu ( Centralnego Okręgu Przemysłowego).
Zamieszczam proponowany przez niego tekst:
Banaszak Ludwik (1901-1968), inżynier, projektant, konstruktor, organizator przemysłu zbrojeniowego, chemicznego i celulozowo-papierniczego. BIOGRAFIA; 1901 – 1939 Urodzony 19. VIII 1901 pod Kruszwicą (Gocanowo) w ziemiańskiej rodzinie dzierżawców, syn Andrzeja i Józefy z d. Kowalskiej (miał siostrę Leokadię oraz braci Stefana i Juliana). W Gnieźnie rozpoczął naukę po czym wyemigrował z rodziną do Niemiec, gdzie w Essen Nadrenii po ukończeniu z wyróżnieniem szkoły średniej został skierowany do Instytutu Naukowego Matematyczno-Technicznego im. „A. Arensa” w Düsseldorfie, fundacji Freidrych`a A. Krupp`a, tam w 1920 roku otrzymuje tytuł inżyniera mechanika budowy maszyn papierniczych (nostryfikacja na Politechnice Łódzkiej w 1957). W Berlinie zalicza kurs w Instytucie Architektury Przemysłu. Odbywał praktyki w fabrykach koncernu Kruppa i AEG, od ślusarza do asyst. kier. produkcji [1]. Podczas pobytu w Nadrenii aktywnie uczestniczył w organizacjach i stowarzyszeniach wychodźstwa polskiego. W latach 1917–1919; członek Polskiego Uniwersytetu Ludowego w Essen, Polskiego Związku Zawodowego Metalowców w Nadrenii i Westfalii, w l. 1916–1919 Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Essen oraz pełnił w l. 1917–1919 funkcję sekretarza Towarzystwa Muzycznego i Teatralnego „Mickiewicz” w Essen. B. wraz z rodziną powrócił do Polski i zamieszkał w Bydgoszczy (1919 -`20), gdzie pracował projektując i nadzorując montaż urządzeń Wielkopolskiej Papierni Tow. Akcyjne na stanowisku projektanta i asystenta dyrektora ds.produkcji. B. trzykrotnie powoływany do służby wojskowej [2] walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej w 15 Wlkp. Dywizji Piechoty. [3]. W 1923 r. B. ze Szkoły Oficerskiej skierowany do ochrony i montażu Zakładów Azotowych w Chorzowie, odzyskanych przez Polskę, po wygranym plebiscycie na Śląsku. Przez Ministerstwo Spraw Wojskowych skierowany do pracy w pierwszej chemicznej fabryce, polskiego przemysłu obronnego Wojskowej Wytwórni Prochu w Zagożdżonie [ WWP, po 1931 Państwowej Wytwórni Prochu (PWP) w Pionkach, b. ZTS PRONIT ]. W l.1923-27 B. oprac. projekty wstępne i techniczno-robocze oddziałów fabryk m.in.; Czarnego Prochu, Bawełny Strzelniczej, Oddz. Energetycznego, Wytwórni Kwasu Azotowego, Oddz. Denitracji, Oddz. Stężalni Kwasu Siarkowego, Rekuperacji Alkoholowej, projekt fabryk tzw „Masek Przeciwgazowych” w Radomiu (ob. Łucznik), dla M.S.Wojsk. opracowuje analizę tech. najlepszych wąskotorowych kolei na tereny przemysłowe. Ożenił się w 1927 r. z Heleną Bugalską i osiedlił w Pionkach. W l. 1927-31 w PWPiMK (Zagożdżon-Pionki) nadzorował budowę Fabr. Bawełny Strzelniczej, projekt. Oddz. Nitrogliceryny Fabr. Prochu Bezdymnego. Kierował Biurem Technicznym i montażem instalacji Wytwórni Kwasu Azotowego – pierwszą na świecie techniczną instalacją do produkcji 98,5 % stężonego kwasu azotowego metodą Wendlandta i Fischera – uruchomioną w PWPiMK - Pionki 14 sierpnia 1928 roku przed prod. w „Mościcach” w 1934 (był kierownikiem do roku 1930). Mianowany przez Min. Spraw Wojskowych projektantem i konstruktorem do zadań specjalnych. B. w 1928 XI 11 przyznano Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości i Medal za Wojnę 1918-20. W 1929 VIII 16 B. za zasługi w dziedzinie przem. wojennego i zaopatrzenia armii został odznaczony przez Prezydenta RP Brązowym Krzyżem Zasługi. W latach 1923-29 B. oprac. wiele planów na zlecenie X Dep. MSWojsk. m. in. ze specjalistami francuskimi (płk. inż. Henrykiem Lacape) nową technol. prochu bezdymnego dla PWPiMK. B. wykonał projekt oddz. produk. chlorobenzolu dla Zakładów Chemicznych AZOT w Jaworznie, projekty nowoczesnego Oddz. Stabilizacji Bawełny Strzelniczej, modernizuje Oddz. Nitrogliceryny dla Fabr. Prochu Bezdymnego. W l.1931-35 w PWP Pionki kierował znaczącymi pracami projektowymi jak; modernizacja Fabr. Bawełny Strzelniczej, Fabr. Mas Plastycznych (najnowocześniejszej w Europie). B. w 1931 wykonał duży projekt rządowy zastosowania w polskim przemyśle chemicznym, instalacji z nowatorskiej szwedzkiej stali kwasoodpornej, zamiast ceramiki przem. [4]. Wyjeżdża do Szwecji w latach 1931, 1934, 1936 celem zakupu specjalnej stali i technologii koncernu Karlstads Mekaniska Werkstad (KMW). Zaprojektował i nadzorował montaż urządzeń produkcyjnych; w nowo wybudowanej Stacji Doświadczalnej Celulozy Sulfitowej w PWP, Oddziale Nitrocelulozy Lakierowej oraz Fabryce Celuloidu PWP. Kadra inżynierska PWP w 3 miesiące wykonała pełną dokumentację trzech fabryk (celuloidu, lakieru, ferromitu) dając 600 miejsc pracy w latach Wielkiego Kryzysu (zamiast redukcji 37%). W 1935 r. rozbudował i zmodernizował w Kielcach Fabr. Kwasu Siarkowego i Nawozów Sztucznych. W ramach międzynarodowych konkursów w l. 1936-39 oprac. projekty fabryk mater. wybuchowych dla Jugosławii, Bułgarii, Argentyny, Grecji, które wygrywały będąc kilkakrotnie wydajniejsze o lepszym produkcie od konkurencyjnego Hercules Powder Comp. (USA). B. w l. 1935 V 16 – 1937 I 6 ze specjalistami PWP wykonał proj. Fabr. Sztucznego Jedwabiu dla firmy międzynarodowej Swiss BORVISK Company of Delaware [5]. Oprac. wstępne projekty dla Krajowic i Jawidza oraz projekt Fabryki Ferromitu (term. łączenia szyn). W l. 1935-38 uczestniczył w proj. badawczo-wdrożeniowym i w budowie nowoczesnej Fabryki Celulozy siarczynowej w Niedomicach, kierował tam Biurem Techn., montażem i uruchomieniem. Inwestycje w Niedomicach opisał Melchior Wańkowicz w książce „Sztafeta” wyd. 1939. Za zgodą skandynawskiego konc. KMW B. dokonuje modyfikacji technologii i instalacji, udanie tworząc technol. podwójnego przeznaczenia – rynek cywilny i wojskowy [6]. W 1938 B. jest oddelegowany do Zakł. Chemicznych BORUTA w Zgierzu dla zaproj. oddz. Fabr. Nitrozwiązków zw. NIZET w Sarzynie. B. w l. 1924 – 1939, za zgodą Min. Spr. Wojsk. podejmuje się rozmaitych zleceń, wykonując projekty, ekspertyzy i opracowania przy współpracy z Uczelniami Technicznymi. W 1937 XI 11 r. B. odznaczony przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego Sr. Krzyżem Zasługi za pracę na rzecz przemysłu wojennego. B. w 1938 V 15 odznaczony Medalem Za Długoletnią Służbę. W 1937-38 wykonuje projekt fabr. „Celulozy Nadniemeńskiej” w Ławnie k. Grodna. Inwestycja rusza 10 XI 1938 roku i rozpoczyna I-etap „15-letniego Planu Rozbudowy Polski” w-prem. Eugeniusza Kwiatkowskiego. Na pilne polecenie Min. Spr. Wojskowych od 7 stycznia 1939 w PWP Pionki pracował, jako projektant oraz kierownik montażu fabryki specjalnych materiałów wybuchowych „DUNIT” [7], nowej technologii Stanisława Dunin-Markiewicza. Produkcja została uruchomiona 26 czerwca 1939 r. (PWP). B. aż do wybuchu II Wojny Światowej, często zmieniał miejsca pracy, obejmując w powstającym przemyśle chemicznym szereg kierowniczych stanowisk. Należał na wychodźstwie do organizacji społeczno-zawodowych; 1910-1920 Polski Związek Zawodowy Metalowców w Nadrenii i Westfalii (1917-1919) Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Essen (1916–1919) Towarzystwa Muzyczno –Teatralnego „Mickiewicz” w Essen Sodalicja Mariańska polskich młodzieńców w Essen Polski Uniwersytet Ludowy dla wychodźstwa polskiego w Niemczech – Zachod. Współpraca zawodowa m.in. – 1920-1939 Szwajcaria - Universität Zürich (Odczynnik Schweitzera – rozpuszczanie celulozy), Swiss „Borvisk” Company of Delaware. Chemiczny Instytut Badawczy- Warszawa Belgia – konc. belgijski “INDUSCHIMI” Politechnika Lwowska, Uniwersytet Poznański, Politechnika Warszawska Zjednocz. F-ki Z. Zieleniewski i Fitzner-Gamper Steinhagen i Saeunger S.A., H. Cegielski S.A., Państ. F-ka Olejów Mineralnych POLMIN, Konc. Naftowy „DĄBROWA” – Cent-KARPATY. Polskie Zakłady Lotnicze, Stowarzyszenie Mechaników Lotniczych Francja – przem. obronny (płk. inż. Henryk Lacape), „BORVISK” Comp.(sztuczny jedwab). Niemcy – ACHEMA VII Kolonia 1934, ACHEMA VIII Frankfurt 1937. U.S.A. – du Pont de Nemours and Company, Hercules Powder Company (nowe technol.). Argentyna, Jugosławia, Bułgaria, Grecja (proj. f-k. mat. wybuchowych). Szwecja – Karlstads Mekaniska Werkstad „KMW”, ASEA, L. M. Ericsson (proj. nowych technologii). Na zlecenia Min. Spraw Wojskowych wiele projektów m.in. dla LIGNOZA S.A.,NIZET-NITROZA S.A. Odznaczenia za działalność zawodową i społeczną: 1920-1939 Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości (11 listopada1928) Medal za Wojnę 1918-20 (11 listopada 1928) Brązowym Krzyżem Zasługi (16 sierpnia 1929) Srebrny Krzyżem Zasługi (11 listopada 1937) Medalem Za Długoletnią Służbę ( 15 maja 1938) Należał do organizacji społeczno-zawodowych; 1920-1939 Związek „Strzelec” ( kwiecień 1920 ) Stowarzyszenie Techników Polskich Stowarzyszenie Mechaników Lotniczych (L.136/34) Polskie Towarzystwo Krajoznawcze (leg. nr 22) Klub Sportowy „PROCH” PWP – Pionki (leg. nr 11) Liga Morska i Kolonialna (leg. nr 177) Polski Związek Narciarski 1 XI 1935 Związek Inżynierów Chemików R.P. Liga Obrony Powietrznej Państwa (luty 1924) Towarzystwo Krzewienia Narciarstwa Towarzystwo Tatrzańskie (L. rejestr. 821/35) Stowarzyszenie Rezerwistów i B. Wojskowych RP (leg. nr 442) Związek Chemików Polskich Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej (leg. nr 1249656) Biografia z czasu wojny: 1939 – 1945 B. 1939 IX 2 otrzymał rozkaz pozostania w PWP celem demontażu i ewakuacji maszyn. Szybka ofensywa niemiecka oraz brak transportu zmusiły do podjęcia samodzielnej decyzji trwałego unieruchomienia fabryk i dotarcie do wyznaczonej koncentracji w m. Ludhardówka na Wołyniu. Działania te uniemożliwiły i poważnie opóźniły uruchomienie fabryk przez okupanta. B. dwukrotnie aresztowany (1939 i 1940) nie podjął pracy w fabr. mimo nacisku władz okupacyjnych. Po zwolnieniu do końca wojny nie pracował zawodowo. Dalsze lata okupacji poświęcił głównie pracy w org. charytatywnych m.in. w Radzie Głównej Opiekuńczej – Polskim Komitecie Opiekuńczym Radom–Miasto oraz Delegaturze Pionki. B. był kierownikiem Sekcji Aprowizacyjnej RGO (1000 posiłków dziennie), przyczyniając się bezpośrednio do biologicznego przeżycia wysiedleńców z woj.; lwowskiego i wielkopolskiego. Tworzone były „Rodziny zastępcze” dla sierot wysiedlonych. Organizował zaopatrzenie oddziałów AK oraz „Żegota”. B. działa w oddz. „Stragan – Lombard”. [8]. W domu B. (m.Pionki) były tajne komplety nauczania młodzieży, kontakty podziemia [9]. W okresie wojny utrzymywał rodzinę handlując mat. budowlanymi. Z polecenia władz podziemnych przez pół roku pełnił obowiązki zastępcy burmistrza w Zarządzie Gminnym Pionki w ramach przygotowań do Akcji „Burza”. Biografia powojenna: 1945 – 1968 Po przejściu frontu, w styczniu 1945 r. zaczęła działać dyrekcja PWP Pionki. B. obejmuje stanowisko szefa Biura Technicznego. Poszukiwany przez jednostki spec. NKWD i UB wyjechał na Śląsk. Od 1 kwietnia 1945 do 1 września 1946 roku, jako organizator i kierownik Biura Odbudowy Przem. Papierniczego, pracował w Południowym Zjednoczeniu Przemysłu Papierniczego w Katowicach, [10], a następnie w latach 1946–1950 był Generalnym Projektantem w Biurze Budowy Przemysłu Papierniczego w Zabrzu (ul. Dworcowa 8) [11]. W 1947 roku przeprowadzono pod jego kierownictwem inwentaryzację majątku zniszczonych fabryk Ziem Odzyskanych m.in. Kostrzyńskiej Fabryki Celulozy (d. koncern „PHRIX A.G.”). Przez cały okres pracy zawodowej uczestniczył w wielu organizacjach zawodowych i społecznych. Wstąpił do Związku Zawodowego Chemików, Polskiego Czerwonego Krzyża. Był przewodniczącym Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Papierniczego. Wykonano pod jego kierownictwem dokumentację techniczną odbudowy zniszczonych fabryk w Niedomicach, Kluczach, Czułowie, Żywcu, Kaletach, Malczycach, Mikołowie, Bardo, Skolwinie i Jeleniej Górze. B. w odbudowie przemysłu zatrudnia wielu wybitnych specjalistów z d. COP-u ukrywających się i represjonowanych [12]. B. bierze udział w pracach Komitetu Polsko-Szwedzkiego do Spraw Gospodarczych [13]. W 1946 w Łodzi (ul. Orla 13) organizuje ważną fabrykę aparatury dla przem. chemicznego i turbin pn „Weigt Wrocławski i S-ka” w 1950 upaństwowioną. Potencjał techniczny przekazano firmie ZAMECH do Elbląga i Wrocławia [17]. Pracując w Biurze Budowy Przemysłu Papierniczego w Zabrzu opracowywał projekt odbudowy Kostrzyńskiej Fabryki Celulozy i Papieru. Wstępny zarys tego planu został zatwierdzony 27 września 1949 roku przez Komisję Oceny Projektów Inwestycyjnych przy Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, [14]. B. jest aresztowany przez UB 21 X 1950 r. pod zarzutem wrogości do ustroju i dywersji przemysłowej [15]. Po 6-ciu miesiącach śledztwa, 25 kwietnia 1951 r. zwolniony i po 3 miesiącach leczenia, wrócił do pracy, do Biura Proj. Przem. Papierniczego przeniesionego do Łodzi. B. z rodziną jest poddany represjom przesłuchań, zakazu opuszczania miejsca zamieszkania oraz zawodowym. Syn Witold i córka Lidia są relegowani z uczelni i wykluczeni społecznie. Po zmianach systemowych 1989 r. uznany za prześladowanego przez Inst. Pamięci Narodowej Kom. Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu [16]. W latach 1951–1956, pracuje, jako Generalny Projektant w Biurze Projektów Przemysłu Drzewnego i Papierniczego w Łodzi. B. kieruje osobiście grupą spec. inwentaryzującą zniszczoną w działaniach wojennych fabr. „Celulozy” w Kostrzynie nad Odrą i zdewastowaną przez demontaż, jako mienia zdobywczego armii radz.. Wobec trudności młodej kadry przy uruchomianiu nowoczesnych technologii w Kostrzyńskiej Fabryce Celulozy i Papieru – dla rozruchu B. w 1957 r. jest powołany na dyr. KFCiP w budowie, a w 1959 r. na dyr. naczelnego KFCiP. Od lat 60-tych XX w. KFCiP stała się wiodącą w przemyśle papierniczym niemal we wszystkich wskaźnikach produkcyjnych. Odwołany ze stanowiska dyrektora fabryki 31 sierpnia 1967 roku, został głównym inżynierem do spraw inwestycji – doradcą dyrektora. W l. 1957 – 1968 działalność B. była nierozerwalnie związana ze zniszczonym miastem, wg. jego zasady, że „Kostrzyn to Celuloza, a Celuloza to Kostrzyn”. Miasto Kostrzyn zw. „Polską Hiroszimą”, podobnie jak fabryka rodziły się ze zgliszcz i ruin. B. angażował się całą mocą i swoją pracowitą systematycznością w wiele przedsięwzięć na rzecz miasta. Ludwik Banaszak był działaczem – społecznikiem przez większość okresu pracy w Kostrzynie B. był wiceprzew. Miejskiej Rady Narodowej, przewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy Szkoły Tysiąclecia oraz prezesem honorowym pierwszego na Ziemi Lubuskiej oddziału zakładowego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Patronował działalności Klubu Sportowego „Celuloza”, Zakładowego Domu Kultury, Orkiestry Zakładowej, klubu NOT, Miejskiego Koła Wędkarskiego oraz Klubu Motorowego. Inicjator budowy stadionu ZKS „Celuloza”, hotelu „Młodego Robotnika”, Zakładowego Domu Kultury i wielu innych przedsięwzięć w tym budowy kościoła. Zawodowa fachowość, zaangażowanie w budowę przemysłu, dbałość o stworzenie godnych warunków pracy i życia mieszkańców na początku lat siedemdziesiątych legły u podstaw nadania jednej z ulic Kostrzyna n. Odrą - przy której mieszkał - im. Ludwika Banaszaka. Za dział. zaw. i społ. odznaczony został: Sr.Odzn. Przodownika Pracy (1954), Medalem 10- lecia Polski Ludowej (1955), Sr. Krzyżem zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim OOP (1958), Odzn. 1000-lecia Państwa Polskiego, odzn. „Za zasługi w rozwoju woj. Zielonogórskiego” oraz „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej „. W 1962 r. został laureatem Komit. „Lubuskich Nagród Technicznych” za całokształt dział. techn. w Kostrzynie. B. był praktykującym katolikiem i nie należał do partii politycznych. Zmarł niespodziewanie w pełni sił twórczych 15 VII 1968 r. w Pionkach i tu został pochowany na cm. katol. w grobowcu rodzinnym. W małżeństwie z Heleną (z d. Bugalską) posiadał troje dzieci: Witolda – inż. energetyka, Lidię – mgr psychologa i Jana – inż. mechanika.
BIOGRAFII EPILOG „…Życie Ludwika Banaszaka (1901–1968) to obraz pokolenia Polaków ogarniętych burzliwymi czasami Państwa Polskiego w XX wieku. Pokolenia patriotów powracających do Odrodzonej Polski w 1918 roku, walczących w powstaniach i z nawałą ze Wschodu, budujących nowoczesną gospodarkę w wyścigu narodów, równając do najlepszych w świecie. Walczących przed zagładą w czasach II Wojny Światowej. Odbudowujących ponownie podstawy bytu społeczeństwa w przekonaniu, że „…kto nie produkuje, ten nie istnieje…” 1938 L. Banaszak Pokolenia poddanego represjom narzuconego systemu i wytrwale pracującego nad dobrem ludzi, by mieli miejsca pracy i życia w zniszczonym kraju. W latach 1921 – 1968 zespoły inż. Ludwika Banaszaka pozostawiły w Centralnym Okręgu Przemysłowym 17 nowoczesnych fabryk, a po 1945 roku odbudowanych i nowych 19 fabryk. „…w każdej nacji i społeczności są mądrzy i głupi, szlachetni i podli – staraj się być między tymi lepszymi…” 1954 L. Banaszak Ludwik Banaszak to nie tylko doskonały projektant, konstruktor, organizator przemysłu, ale także człowiek wrażliwy na los drugiego w potrzebie. To pokolenie pragmatycznej wiedzy nabytej w świecie, wytrwałości, wiary w budowie nowoczesnego społeczeństwa po wiekowym niebycie Państwa Polskiego. Pokolenie potrafiące współpracować w myśl kanonów filozofii doboru pozytywnego ludzi twórczych, co dało gwałtowny rozwój gospodarki w XX-leciu II RP oraz odbudowę po II Wojnie Światowej…”
/ - / profesor Marian Marek Drozdowski polski historyk, biografistyk i varsavianista, profesor nauk humanistycznych
Współpraca zawodowa m.in.; 1945 - 1968 Komitet Polsko-Szwedzki do Spraw Gospodarczych Szwecja – Karlstads Mekaniska Werkstad, ASEA i L. M. Ericsson Wlk. Brytania – Bolton (maszyny celuloz-pap) Polit. Łódzka, Polit. Gliwicka, Polit. Warszawska, Instytut Chemii Przemysłowej, Instytut Przemysłu Organicznego Odznaczenia za działalność zawodową i społeczną: 1945 – 1968 Srebrna Odznaka Przodownika Pracy (13 stycznia 1954), Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955), Srebrny Krzyż Zasługi (22 lipca 1955), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 grudnia 1958), Odznaka XV-lecia Związku Chemików (1960), Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1962), Odznaka Honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa zielonogórskiego” (1964), Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej (1964), Złota Odznaka Związku Chemików (1966), Złota Odznaka PTTK (1967). Należał do organizacji społeczno-zawodowych; 1945 – 1968 Związek Zawodowy Chemików, Polski Czerwony Krzyż Komitet Polsko-Szwedzki do Spraw Gospodarczych Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich SIMP Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Papierniczego Naczelna Organizacja Techniczna
PUBLIKACJE, BIBLIOGRAFIE Książki; „ SZTAFETA” wyd. 1939 r. s. 208 Melchior Wańkowicz, wyd. 2012 s. 236 „COP DLA PRZYSZŁOŚCI” wyd. 2007 Muzeum Reg. Stalowa Wola s.98 „SŁOWNIK BIOGRAFICZNY TECHNIKÓW POLSKICH - Ludwik Banaszak” T.16 s.11 wyd. NOT Słownik Historyczny Polskiej Modernizacji – Banaszak Ludwik „Od Niepodległości do Nowoczesności – COP 1937-39” wyd. 2012 Muz. Reg. Stalowa Wola s.93 „Kostrzyńskie Klimaty” Kłaptocz Alicja, „Dyrektor Banaszak i załoga "Jego fabryki"(w:) Urząd Miasta 2010, s.80-81 „ Eugeniusz Kwiatkowski” prof. A. Romanowski wyd. 2014 Inst. Techno. Eksploatacji BIP s. 80 „W kręgu Bohaterów Narodowych i Ich Legend Literackich” prof. M. M. Drozdowski wyd.2014 s.167 „Historia Centralnego Okręgu Przemysłowego” prof.M. M. Drozdowski wyd.2016 Inst. Tech. Eksploatacji BIP s.164 „Ofiary Terroru Stalinowskiego Mówią” cz. II wyd. Związek Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego Oddział Radom 1996 s. 28 „Lubuski Słownik Biograficzny” Pietrzak Zbigniew, Ludwik Banaszak,(w:) pod red. prof. Hieronima Szczegóły, Zielona Góra 1984, s. 15 – 18 „Pionierskie lata powojennego Kostrzyna nad Odrą”, Alicja U. M. Kłaptocz wyd. Muzeum Twierdzy Kostrzyn 2017 „Centralny Okręg Przemysłowy wczoraj-dziś-jutro” s.64 – SEJM RP „COP 1936-1939 Architektura i Urbanistyka” Marcin Furtak s.160, 161, 164, 167 Czasopisma; Banaszak, L.: Reparaturen und Instandhaltung von Maschinen und Ausrüstung in einer Sulfatzellstoff-Fabrik. - In: Przeglad Papierniczy. - 11(1955)9. Inżynier Ludwik Banaszak, ( w: ) Trakt Warta Odra, Pismo Społeczno – Kulturalne, nr 17/1998, s.44 LUDWIK BANASZAK ( 1901 – 1968 ) Inżynier – Samorządowiec – Budowniczy Kostrzyna Kostrzyn nad Odrą. Dzieje dawne i nowe. Red. Jerzy Marczewski. Poznań. Instytut Zachodni, 1991 Mendelski Zygmunt, 40 lat działalności sportowej MKS „Celuloza”. Monografia jubileuszowa, Kostrzyn n/O 1997 Surewicz Włodzimierz, Konstruktorzy Niedomickich Zakładów Celulozy - Ludwik Banaszak, (w:) infoniedomice.prv.pl/nzc_konstruktorzy.php Borek Stanisław, Ludwik Banaszak, (w:) Przegląd Papierniczy nr 12/1968 OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA. Ludwik Banaszak – Włodzimierz Surewicz (w:) Przegląd Papierniczy nr 7/2003 Przegląd Papierniczy nr 2/2009 s.101-104 Przegląd Papierniczy nr 12/2009 s.1-2 Przegląd Papierniczy nr 8/2012 s.479-482 Przegląd Papierniczy nr 11/2014 s.1-5 Polish Market 10(217) 2014 s.70-71 Przegląd Papierniczy nr 4 2018 s.242 Przypisy; [1]…także w zespole Jana Czochralskiego koncernie AEG] [2]…w maju 1920 przydzielony do 61 pułku piechoty, potem 4 pp Wlkp, 69 pułku piechoty] [3]…, w marcu 1921 powołany do 12 pp Sztabowej Komp. Spec., i Szk. Oficerskiej WP [4]…po raz pierwszy w Polsce przemysłowo zastosowano w PWP w 1931 r…] [5]…w Polsce technologię zastosowano w Tomaszowskiej Fabryce Sztucznego Jedwabiu WISTOM] [6]…po uruchomieniu zagraniczna prasa fachowa pisała, że Polacy dokonują w technice niemożliwych rzeczy..] [7]…24 nowe budynki fabryki, nowe linie technologiczne, powstały w 6 miesięcy…] [8]…Oddz. II KG AK - wywiad sieć "Stragan" na terenach Generalnej Guberni na Zachód przyjęła kryp."Lombard"] [9]…w B. domu prowadzi nauczanie j. polskiego i historii m.in. znana patriotka z Wrześni Izabella Krzyżagórska
(1889-1960), ostatnia z niezwykle zasłużonej rodziny wrzesińskiej wysiedlona przez okupanta, zw. przez młodzież żartobliwie pseud. „Horpyna” przez duże wymagania w nauce. Bywają cichociemni, łącznicy.]
[10]…naczelnej dyrekcji Wiktora Czerwińskiego z Centralnego Okręgu Przemysłowego przed 1939..] [11]…Centralny Zarząd Przemysłu Papierniczego, Biuro Budowy Przemysłu Papierniczego Zabrze..] [12]… m.in. dyr. inż. Makuchowski (od Steinhagena), inż. Eugeniusza Czyża, rodzinę ks. prymasa A. Hlonda,
dr. inż. Jana Tabeau]
[13]...Dz.U. RP 1947, nr 73, poz. 457. Umowa dotycząca udziału Szwecji w gospodarczej odbudowie Polski za
dostawy polskiego węgla i koksu, 18 III 1947..]
[14]…a ostateczne założenia budowy fabryki zostały ustalone 28 czerwca 1951 r…] [15]…zarzut współpracy z Rządem w Londynie..] [16]…IPN Biuro Udostępniania i Legalizacji – Radom – (Zaświadczenie nr 631/02)..] [17]…fabryka miała biura projektowe, stacje doświadczalne, odlewnię, kuźnię, walcownię i przedwojenną kadrę
o najwyższych kwalifikacjach. Nowatorskie rozwiązania sprawiły zamówienia z całego świata (Francja, USA, Wlk. Brytania)].
7 Wystawy; Wystawa „1918 - 1938. Dwudziestolecie Polski Odrodzonej” na 70-lecie Centralnego Okręgu Przemysłowego -140 rocznicę urodzin Marszałka Józefa Piłsudskiego – na mat. archiw. Ludwika Banaszaka, współtwórcy 36 fabryk polskiego przemysłu Wystawa „Dwudziestolecie. Oblicza Nowoczesności” Zamek Królewski 11 listopada 2008 roku - Muzeum Historii Polski Wystawa „1918 - 1938. Dwudziestolecie Polski Odrodzonej” - Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” Wystawa „COP dla PRZYSZŁOŚCI” w 70-lecie COP – Stalowa Wola Konferencja Naukowa w 75. rocznicę powstania COP – SEJM RP Gala Finałowa Obchodów 80-lecia COP - Radom Linki zewnętrzne, Internet; http://www.radompowiat.pl/archiwum/radompowiat.pl/pod2f49f.html?id=502 http://www.Reparaturen und Instandhaltung von Maschinen und Ausrüstung in einer Sulfatzellstoff-Fabrik. In. Przegląd Papierniczy. - 11(1955)9. http://www.echodnia.eu/radomskie/wiadomosci/radom/art/8334586,wystawa-w-holdzie-ii-rzeczpospolitej,id,t.html http://pl.unionpedia.org/i/Kalety_(wojew%C3%B3dztwo_ma%C5%82opolskie) http://www.copklaster.pl/a/publikacje/biuletyny/PP-40%20rocznica%20smierci%20LB-luty%202009.pdf http://papierowi.futbolowo.pl/menu,7,195,prezesi.html http://dictionary.sensagent.com/celuloza%20kostrzyn/pl-pl/ http://muzeum.stalowawola.pl/muzeum/aktualnosci/item/1390-zapraszamy-na-promocj%C4%99-ksi%C4%85%C5%BCki�ptw-kr%C4%99gu-bohater%C3%B3w-narodowych-i-ich-legend-literackich http://www.echodnia.eu/radomskie/kultura/inne-wydarzenia/a/centralny-okreg-przemyslowy-powinien-byc-dzis-dla-nas�lekcja,9874369/ http://www.copklaster.pl/cop/cop/przemysl_celulozowopapierniczy_w_100__leciu___niepodleglosci_polski,394,1,0.html Sbujnowski (talk) 23:56, 15 November 2023 (UTC)
- Sbujnowski, to nie jest Wikipedia. Proszę, idź tam. --Achim55 (talk) 09:08, 16 November 2023 (UTC)